Wim van de Laar
Uit: Tijdschrift voor yoga van de Vereniging Yogadocenten Nederland (VYN), juni 2019, www.yoganederland.nl
In mijn jonge jaren hield ik van flipperen. De flipperkast had iets betoverends: het zoeven van de bal, de felle kleuren, de afbeeldingen van helse motoren en vrouwelijk schoon, het oplichten van bonussen, het ratelen van de oplopende punten. Soms was ik te onstuimig en te dwingend in het spel en werd ik teruggefloten. Tilt, de machine viel stil. Andere keren was ik bedreven, een ware pinball wizard, en schikte de automaat zich naar mijn vingers. Dan klonk, meer dan eens, de bel voor een extra, vrije bal: the same player shoots again.
In het ‘echte’ leven gebeurt ook zoiets, al is het zeker niet altijd op basis van een vrije bal. Het is steeds dezelfde speler die het spel zoekt, die zich inlaat met de wereld. Wie je gisteren was, is niet iemand anders dan vandaag. Je glijdt het leven in, je groeit. Je kruipt, staat op, loopt en wordt volwassen. Je beweegt in allerlei richtingen. Verderop is er het grijs en de wat strammere pas. En eens is er een einde van al dit, van deze ‘huidige’ persoon. Maar steeds is het dezelfde speler. Hij is niet anders toen als nu, of als straks.
Wie is dat toch? Wie ben jij? Kijk je ruimer, dan gaat het allemaal nog verder dan dit. De Upanishads spreken van één persoon die gaat van leven naar leven. Hij wisselt van lichaam, verkeert in allerlei werelden, met andere omstandigheden, andere belevenissen. Maar in essentie is hij steeds dezelfde, en steeds is hij op zoek.
Wat mist hij, deze persoon, die zijn pijlen afvuurt op de wereld? Een Upanishad zegt:
‘De mens bestaat enkel uit verlangen. Zo zijn verlangen is, zo vormt hij zijn wil. Zo hij wil, zo handelt hij. Zo hij handelt, zo zijn de vruchten van zijn handelen.’
Misschien verlangt hij het meest van alles naar een blijvend vrij spel. Opdat hij zich zonder hinder kan overgeven aan volledig leven. Opdat hij kan ontdekken wat hij ten diepste is: het ongeboren Zelf – Werkelijkheid, Bewustzijn, Vreugde, Oneindigheid.
[1] Bron: The same player shoots again — foto Andreas Berner
