Hoofdredactie
Tijdens de herfstequinox ― 22 september 2021 ― is het zo ver: de lancering van de animal-wisdom.org
Op deze derde (nieuwe) website van de QFWF kan de bezoeker zien en lezen hoe het doel van het Animal Wisdom programma is vertaald in diensten en producten, die als een Gulden Snede van educatief materiaal ― e-books, lesmodule, animaties, spelmateriaal ― in de etalage prijken.
Het met verhalende inkttekeningen van Chrisje Ronde ontworpen Rad van Dieren-Wijsheid vertelt de filosofie achter dit wereldwijde en interculturele storytelling programma.
Een keur aan dieren-wijsheden uit Oost, West, Noord, Zuid is na de lancering via een spreekwoord of gezegde in de menubalk te plukken.
Achterliggende dierenverhalen, interculturele visies en speels lesmateriaal van Quest 2 zijn vanaf 21 november 2021 via de animal-wisdom.org site aan te schaffen ― waarmee men tevens financieel bijdraagt aan de QFWF!
Zodra de website in de ether is kun je in “Nucella lapillus kroont Octopoda” lezen hoe in prehistorische tijden in de diepste wateren deze dappere Octopoda een purperen kleur en kroon kreeg — en daarmee met haar acht intelligente tentakels en drie harten het Animal Wisdom programma bekroont.
Een vleugje Vogelwijsheid
als smaakmaker, een snufje uit een zuidelijk verhaal met vogelwijsheid dat opgenomen is in het eerste QFWF e-book.
Opmerkelijk aan deze dierenverhalen is dat zij zowel een bron zijn voor natuurkennis, alsook een morele spiegel voor het menselijk schouwtoneel met van generatie op generatie verzamelde levenslessen.
De les uit deze zuidelijke vogelwijsheid is niet moralistisch van toon ― zoals sommige westerse parabels, vorstenspiegels en legenden kunnen zijn ― doch getuigt van elementaire (voor mensen èn dieren geldende) wijsheid uit de natuur.
Zuidelijk vogelwijsheid: kleine en grote vogels
Dit verhaal is een hervertelling van “De vogels en het aambeeld” uit de Congo Tales ― van het boek bij de gelijknamige tentoonstelling uit 2019 met foto’s van Pieter Henket.
Dit betreft een project van Stefanie Plattner en Eva Vonk ten bate van de Congolese gemeenschap.
Het verhaal is afkomstig uit de orale verteltraditie bij monde van Pierre Mbandzibari — een wijze man uit het dorp Lengui-Lengui.
Het gaat over kleine en grote vogels; hoe deze vogels elk naar hun eigen aard leven. Zo blazen grote vogels zich op en opgedoft juichen ze al voordat het werk gedaan is!
Hoewel het in de natuurlijke aard ligt van de grote vogels hun kracht en voorkomen breed uit te meten, vraagt goede samenwerking oog te hebben voor ieders rol en waarde in het grote geheel.
De kleine vogels zijn naar hun aard zowel vindingrijk als dienstbaar. Zij zijn bereid al hun krachten in dienst te stellen voor het algemeen belang.
Dit bleek in het verhaal uit hun inzet en onmisbaarheid om de smeedsteen naar het nieuwe dorp te vervoeren.
Zonder te pronken of zichzelf op te blazen (zoals de grote vogels deden) beschikken ze over eigen manieren effectief te zijn. Met een slimme streek lieten ze de grote vogels — die de kleine vogels over het hoofd zagen en niet bij naam noemden toen zij kennismaakten met dorpsbewoners — voelen wat hun waarde voor de gemeenschap is.
Zo vertelt het verhaal vooral een les in bescheidenheid. Iedereen in een samenleving heeft elkaar nodig. Ook de grote vogels zijn afhankelijk van de kleine vogels (niet alleen andersom) en verdienen het daarom gerespecteerd en erkend te worden.
Tegelijkertijd klinkt er door het verhaal een lichtvoetigheid, dat ieders ‘ego’ — hoe klein of groot ook — er best mag zijn, zolang het maar ten dienste staat voor het algemeen belang.
In dat licht kunnen opschepperij, pronk en praal ook van waarde zijn!
