Paul Mercken
© www.paulmercken.nl, 1
5 november 2020
Aangekocht op de tentoonstelling De schoonheid van het verval, juli 12–september 23, 2016, in het Slot Zeist.
Plaats: Sinteranlage, fabriek in Essen, Duitsland.
Beelddrager: dibond met epoxy. Hdr-foto geprint op Epson Premium fotopapier. Bewerking: Photomatix en Photoshop.
Beperkte oplage: maximaal worden 8 foto’s afgedrukt.
Wil Westerweel, m: 06 37469218, e: wwesterweel@hotmail.com, w: wilwesterweelfotografie.nl
Urbex-fotografie
Urbex-fotografie is een kunstvorm die sterk in opkomst is. Het is het specialisme van Wil Westerweel. Hij bezocht in totaal zo’n 450 locaties in binnen- en buitenland om zijn shots te maken.
Veelal leegstaande gebouwen, waar het verval inmiddels zijn intrede heeft gedaan, zoals oude kloosters, fabrieken of loodsen, maar ook autowrakken in het veld of een treinlocomotief klaar voor de sloop.
Daarbij gaat het hem om het maken van die éne, unieke foto.
Het betreden van verboden terrein, de zogenaamde “forbidden places”, gaf hem daarbij een extra stimulerende adrenaline-kick. Overigens heeft hij nooit ergens ingebroken of andere verboden dingen gedaan. Een ongeschreven regel in de wereld van de Urbex-fotografie is dan ook: “Take nothing but pictures, leave nothing but footprints”.
Slot Zeist
Willem Adriaan van Oranje-Nassau (1632-1705), kleinzoon van prins Maurits en graaf van Nassau-Odijk, was de eerste vrijheer van Zeist en bouwer van het slot met lusttuin (1677-1668), architect Daniël Marot, in de stijl van het Hollands Classicisme, naar Palladio.
Ging over naar de Evangelische Broedergemeente of Hernhutters. Die bouwden op het ervoor liggende terrein een plein met een zuster- en een broedervleugel. Dit werd van 1808 tot 1880 stelselmatig verhuurd.
Toen werd het slot gekocht door Jonkheer Huydecoper van Maarsseveen en gerestaureerd in Empirestijl maar met een Engelse landschapstuin. Bewoond door eigenaren en huurders kwam het tenslotte in verval en ging worden gesloopt.
In 1924 kocht de gemeente Zeist het, aanvankelijk uitsluitend voor culturele doeleinden, en ze is nog steeds de eigenaar. Later kwamen er allerlei commissies en kantoren in.
Bezet door de Duitsers in de tweede wereldoorlog, daarna gevangenis voor politieke gevangenis en tehuis voor de Canadese militaire entertainmentcommissie.
In 1957 werd het gerestaureerd o.l.v. Jan Ruys en in 1906 opnieuw hersteld. Slot Zeist is na deze renovatie geheel opgefrist en ingesteld op de moderne inzichten op het gebied van veiligheid en aangepast aan het hedendaagse gebruik.
Het wordt nu beheerd door de familie Ruys en heeft een restaurant, een toneelzaal en jaarlijkse tuinevenementen.
