Marie-Claire Marx, verslag en foto’s
VS deel 2, 19 — 22 september 2016
Deel 1, deel 2, deel 3, deel 4
Grand Teton National Park
Het werd 19 september, de dag dat wij onze vrienden vaarwel zegden en met een gehuurde auto vertrokken naar Grand Teton National Park en Yellowstone National Park.
Zowel het Yellowstone National Park als het Grand Teton National Park maken deel uit van de Rocky Mountains die deel uitmaken van de Noord-Amerikaanse Cordillera. De hoogste top van de Rockies in de VS is Mount Elbert in Colorado met een hoogte van 4,401 m boven zeeniveau.
De Rocky Mountains vormen een hooggebergte in het westen van Noord-Amerika. Het Rotsgebergte, wat van noord naar zuid loopt, strekt zich uit over een lengte van 4,830 km door de Verenigde Staten en Canada tot in Alaska (VS). Miljoenen jaren geleden zijn de Rocky Mountains gevormd. Het gebergte staat bekend om zijn steile bergen en diepe valleien.
In Park City begon de dag zeer zonnig. Alhoewel fris in de ochtend liep de temperatuur op tot 26°C. Na het maken van foto’s vertrokken wij naar de luchthaven van Salt Lake City waar wij een huurauto ophaalden.
Na afscheid genomen te hebben van onze vrienden op de luchthaven van Salt Lake City waar wij een auto huurden, reden wij met de gehuurde Chevrolet Traverse LT van Salt Lake City naar de stad Jackson aan de zuidkant van het Grand Teton National Park gelegen.
Het park ligt in het noordwesten van de staat Wyoming en heeft een gemiddelde hoogte van 2,073 m.
Teton Mountain Range
Het centrum van het park wordt gevormd door de 64 km lange bergketen, Teton Mountain Range, die ongeveer 1,800 m uit de vallei oprijst.
Er zijn 12 bergtoppen met een hoogte van meer dan 3,658 m
Het opvallendste oriëntatiepunt in deze keten is het trio granieten toppen Grand Teton, Middle Teton en South Teton waarvan Grand Teton met een hoogte van 4,198 m de hoogste berg is.
Het Teton gebergte is onderdeel van de oostflank van de Rocky Mountains die zich van noord naar zuid uitstrekken in de VS. De bergen hebben steile hellingen en soms rechte flanken (escarpment).
Grote gletsjers, gletsjermeren en de Snake River
Grote gletsjers bedekten de toppen van de bergen en sleten karakteristieke U-vormige canyons uit. De gletsjers voerden puin mee, morenen, waarmee dalen opgevuld werden. Helaas zijn veel gletsjers ingekort of verdwenen door de opwarming van de aarde zodat nu nog enkel gletsjers voorkomen op de hoogste toppen van de bergen.
Aan de voet van de bergketen liggen 7 gletsjermeren waarvan de belangrijkste Taggart, Bradley, Phelps, Jenny en Jackson Lake zijn. Er zijn meer dan 100 gewone bergmeren met ijzig smeltwater waarin forellen dartelen.
De Snake River die in de Rocky Mountains ontspringt (Yellowstone Park) en door het Teton Park meandert, is de langste Noord Amerikaanse rivier met een lengte van 1,735 km.
De naam Teton werd door Franse pelsjagers gegeven omdat de berg de vorm heeft van drie borsten. Téton is Frans voor tepel. Later werd deze naam aan het park gegeven.
Het Grand Teton National Park omvat een groot deel van de onderliggende vallei, Jackson Hole. De naam is te danken aan David Edward Jackson die op bevers joeg in dit gebied. De pelsjagers daalden langs steile hellingen af, alsof ze afdaalden in een diepe put (hole = gat).
Diepe valleien omzoomd door bergen werden hole genoemd.
Op 26 februari 1929 kreeg het gebied de status Grand Teton National Park. Het park is 485 1,255 km² groot en heeft een lengte van 77 km en een breedte van 24 km. Het park bestaat uit Teton bergkam, de uitgestrekte vallei Jackson Hole en gletsjermeren.
Obsidiaan dat in het zuiden van de Jackson Valley gevonden wordt, werd in de prehistorie gebruikt om speerpunten te maken voor de jacht.
Het park heeft een rijke fauna zoals beren, bizons, elanden, herten, wolven, vossen, schapen. Er zijn meer dan 300 vogelsoorten geteld waaronder arenden, valken en trompetzwanen.
Bovendien is er een rijke flora met bomen zoals populieren, sparren en wilgen en veel soorten “wildflowers”.
Naar Jackson Hole
De reis naar Jackson Hole verliep goed. Het was genieten van de mooie herfstkleuren van bomen en struikgewas op de flanken van de Rocky Mountains.
De loofbomen wisselden af met fir pines.
Het bleef uitkijken bij het rijden. Op zeker ogenblik stak een kudde schapen de weg over. Wij volgden de scenic route van Ogden naar Brigham City en van Logan door de Logan Canyon naar Jackson.
In Ogden was de weg door de canyon geblokkeerd. Vermoedelijk door een ongeval was er een tijdelijke versperring opgezet door de politie. Er was een helikopter geland op weg 89 waardoor geen verkeer door kon.
Het was zonnig weer zodat wij besloten in Ogden rond te wandelen en boodschappen te doen. Na een uur was de versperring opgeheven en konden wij via Ogden Canyon de weg naar Jackson verder zetten.
De weg door Ogden Canyon was smal en bochtig en volgde de bedding van de Ogden River. De Monte Cristo Range kwam in zicht.
Logan Canyon National Scenic Byway voert van Logan via de helderblauwe waters van Bear Lake naar Jackson. De smalle weg door de canyon wordt ingesloten door hoog oprijzende bergwanden van kalksteen met als hoogste punt 2,400 m. Vooral bij het Bear Lake zijn er velden wilde bloemen te zien. Parallel met Logan Canyon National Scenic Byway stroomt de Logan River.
Het ontbrak niet aan panoramische vergezichten mede door de mooie herfstkleuren.
Aangekomen in Jackson checkten wij in en gingen nadien dineren in bistro Rendez-Vous. Het was er erg druk. Onze tafelgenoot was een Amerikaans orthopedisch chirurg met zijn vrouw. Wij kwamen met elkaar in gesprek.
De Amerikaan stond erop onze rekening in het restaurant te betalen!
De volgende ochtend was het fris, nauwelijks 42°F of 6°C. Het warmde al vlug op tot 78°F. Wij brachten eerst een bezoek aan Visitor Centre Jackson waar wij een toegangskaart voor de parken kochten.
Bovendien probeerden wij hotels vast te leggen voor het Grand Teton NP en het Yellowstone NP. Dat was minder gemakkelijk dan de reisgids voorspeld had. Vrijwel alle hotels waren volgeboekt ondanks het ver gevorderd toeristisch seizoen voor de parken. Tenslotte boekten wij Dornan’s Spur Ranch Cabins bij Moose Junction.
Grizzly beren, zwarte beren, elanden en andere hertensoorten
Omdat in de parken grizzly beren en zwarte beren in het wild voorkomen werd ons geadviseerd bear spray altijd binnen handbereik te houden als wij een wandeling maakten in de natuur. Er werd ons grondig uitgelegd hoe de bear spray te gebruiken indien wij onverhoopt in berengebied geconfronteerd zouden worden met deze gevaarlijke dieren. Ieder jaar worden in de parken mensen gedood door beren.
In het Grand Teton NP komen elanden en andere hertensoorten voor. De geweien die jaarlijks afgeworpen worden door de dieren, zijn in Jackson verwerkt tot bogen. Dichtbij het Visitor Centre Jackson zijn 2 grote bogen te bewonderen die gemaakt zijn van elanden geweien.
Het park in
Via Moose Entrance Station, enkele mijlen van Jackson, reden wij het Grand Teton National Park in. Diverse schilderachtige wegen voeren door het park.
Als men vanaf Moose Entrance de Teton Park Road volgt is de eerste halte The Chapel of the Transfiguration (Episcopal Church), een houten kapel die in 1925 gebouwd werd en waar nu nog steeds trouwpartijen gehouden worden. Vanuit het grote raam achter het altaar heeft men een prachtig zicht op de Tetons.
Niet ver van de kapel zijn wandelwegen uitgezet naar het Taggart Lake met in de nabijheid het Bradley Lake.
De Taggart Lake Trail biedt mooie zichten op de Teton Range die scherp afgetekend was tegen de blauwe lucht. Omdat het herfst was, waren de ratelpopulieren goudgeel. Soms voerde het pad door een vrij open vlakte, dan weer door meer begroeiing. Het was een vrij gemakkelijke wandeling omdat het hoogteverschil minimaal was.
Iets verder ligt het Jenny Lake, een gletsjermeer gelegen aan de voet van de Teton Mountain Range. Het water was glashelder zodat de bergen weerspiegeld werden in het meer.
Om de Grand Teton Range goed te kunnen zien, beklommen wij met de auto de 5 miles Signal Mountain Road, een smalle, bochtige bergweg geflankeerd door naaldbomen. De bergweg was niet toegankelijk voor caravans en mobilhomes.
Het was een prachtige rit over deze smalle bergweg die naar de top van de Signal Mountain voert (7,727 ft) of 2,355 m hoog of (800 ft) 242 m boven de vallei. De panoramische vergezichten op de hoog torende toppen van de Tetons, de Snake River, de vallei en Jackson Lake waren adembenemend. Doordat het herfst was kleurden de populieren en wilgen in de vallei goudgeel en rood.
Jackson Lake
Een groot gletsjermeer is het Jackson Lake. Gletsjers hebben tijdens de ijstijd meer dan erosie de huidige vorm van de Grand Tetons bepaald. De enorme sneeuwmassa’s veranderden in ijs en door de zwaartekracht verplaatsten deze gletsjers zich langzaam naar beneden waarbij de V-vormige kloven uitgeslepen werden tot U-vormige ravijnen. De gletsjertongen reikten tot het dal waar het meegevoerde puin, morenen, werd afgezet. Binnen de natuurlijke dammen van de morenen ontstonden meren. Ook Jackson Lake ontstond na het stijgen van de temperatuur en het terugtrekken van de gletsjers.
Bij Jackson Lake Junction werd op het Jackson Lake een dam aangebracht. Oorspronkelijk gebouwd in 1906 werd sindsdien de dam herhaaldelijk aangepast waarbij de diepte van het meer eveneens aangepast werd. Het water van het gletsjermeer wordt in Idaho door boeren gebruikt om te irrigeren. Het meer wordt gevoed door de Snake River die in het Yellowstone Park ontspringt en door het Jackson Lake stroomt en door smeltwater van gletsjers die de Teton Range bedekken.
De Snake River komt te voorschijn voorbij de dam. Jackson Lake is een van de grootste hoog gelegen meren in de USA. Het ligt op 6,772 ft of 2,064 m boven zeeniveau. Het is een groot gletsjermeer waarvan het diepste punt 438 ft of 134 m bedraagt. Het koude water is rijk aan vis, vooral forellen.
Cunningham Cabin
Een andere bezienswaardigheid is de Cunningham Cabin die ten oosten van de Snake River gelegen is, op slechts 6 mijl ten zuiden van de Moran Junction.
De Cabin werd in 1888 in Appalachen stijl in hout opgetrokken. Pierce Cunningham installeerde zich in dit gebied in 1880 en begon in de immense vallei van Jackson Hole een ranch met koeien die succesvol was. Met zijn vrouw Margaret woonde hij aanvankelijk in de Cabin totdat zij in 1895 hun residentie betrokken. Nadien werd de Cabin gebruikt als smidse en schuur. De Cunningham Ranch was een van de eerste in de vallei. Paardendieven zouden neergeschoten zijn op de Cunningham Ranch in 1893.
De Cunningham Cabin is geklasseerd als een historische plek.
Nog geen grote dieren gezien
Alhoewel er veel wilde dieren leven in het Grand Teton NP zagen wij die dag geen grote dieren. Eekhoorns en chipmunks of wangzakeekhoorns (Noord Amerikaans gestreept eekhoorntje) kruisten regelmatig ons pad.
Terug in Jackson maakten wij een lange wandeling op zoek naar een restaurant maar uiteindelijk keerden wij terug naar Bistro Rendez-Vous waar wij heerlijk gegeten hebben.
De volgende ochtend stond de koffie klaar bij de receptie.
Moose Entrance
Wij hadden alles ingepakt omdat wij de volgende nacht in Dornan’s Spur Ranch Cabins zouden logeren gelegen aan de zuidrand bij Moose Entrance.
Dit keer namen wij de weg naar Teton Village wat bij uitstek een mooi gebied is om ’s winters te skiën en ’s zomers bergwandelingen te maken. Er zijn meerdere hotels in Teton Village, afgestemd op toerisme.
Kabelbanen met cabines gaan naar de top van de bergen. Het was er erg druk ondanks het vroege uur. Een nagemaakte eland met gewei was een attractie om te zien. Granite Canyon Entrance bleek die dag gesloten te zijn doordat er berengevaar was. Om naar het Phelps Lake te gaan waar wij die dag zouden wandelen, moesten wij terug naar Jackson rijden om via Moose Entrance het park te betreden.
Nauwelijks in het park aangekomen was er langs de weg een concentratie van auto’s en mensen. Er bleek een eland met groot gewei verscholen achter een boom te staan. Grote lenzen werden op het dier gericht in de hoop een mooie foto te kunnen maken.
Niet ver van Phelps Lake deed een ranger ons teken dat er een wild dier te zien was. Een Moose of eland stond in het water van een kleine rivier. Het was een vrouwelijk dier.
Wandeling rondom het Phelps Lake
Bij Phelps Lake, eveneens een gletsjermeer, hadden wij geluk want er was plaats op de parking. Dat blijkt in het drukke seizoen, vooral ’s zomers, niet steeds het geval te zijn. Er is plaats voor 50 auto’s. Als de parking vol is, wordt men niet toegelaten door de rangers. De wachttijd is soms uren.
Bij iedere parking staan brown houses (WC’s) die goed verzorgd zijn. De vuilnisbakken zijn extra beveiligd zodat ze niet door beren geopend kunnen worden. Het is strikt verboden etensresten te laten rondslingeren. Op sommige bomen waren krabsporen van beren duidelijk te zien.
Omdat de weg rondom het meer 7 miles of 11 km was, werd drinken en mondvoorraad meegenomen. Het was een prachtige wandeling rondom het meer. Aangekomen bij het meer genoten wij van het uitzicht op het meer waarin bergen en plantengroei weerkaatst werden. Het water was kristalhelder. De natuur was erg mooi. Er waren enkele vlakke stenen die als zitbank gebruikt konden worden.
Soms liep het wandelpad iets verder van de oevers af door het bos. Er lagen omgevallen bomen en grote rotsblokken. Als ondergroei waren er bosbessenstruiken (huckleberry). De bessen die in de bossen groeien zijn belangrijk als voedsel voor de wilde dieren.
Op zeker ogenblik was er een zijpad naar het meer aangegeven als Huckleberry Point. Het eindigt bij het Phelps Lake. Bij dit punt heeft men een prachtige kijk op het meer, de begroeiing van de oevers en de Teton Range.
Aan de noordzijde van het meer waren houten vlonders gelegd om de moerassige grond en het hoogteverschil te overbruggen. De natuur was hier erg mooi door de herfstkleuren en de weerspiegeling van de plantengroei en de bergen in het heldere water van het gletsjermeer.
Tijdens de wandeling ontmoetten wij vriendelijke mensen. De meesten legden slechts een klein stukje af van de route rondom het meer. Wij wandelden de ‘loop’ in 4 uur. Op het einde kreeg Marcel last van een heup. Hij had de rugzak veel te zwaar beladen.
Terug naar Moose Entrance
Toen wij terugreden naar Moose Entrance zagen wij een beer maar wij waren niet snel genoeg om een mooie foto te maken.
Op de terugweg was er dicht bij Moose Entrance in een rivier een vrouwelijke eland te zien in een erg mooie omgeving. Mensen verdrongen zich om met grote lenzen een mooie foto te kunnen maken van het dier in de vallei.
Tenslotte arriveerden wij bij Dornan’s Spur Ranch Cabins waar wij incheckten. Het bleek een vakantiehuis met woonkamer, keuken en slaapkamer te zijn. Tussen de cabins liep een rode vos. Alhoewel het verboden is wilde dieren te voeren, waren er toeristen die het niet konden laten om dit toch te doen. De vos voelde zich hier thuis.
Na het avondeten reden wij het park in om nachtleven te zien. Reeën liepen dicht bij de weg.
Op weg naar Gardiner
De volgende ochtend vertrokken wij vrij vroeg op weg naar Gardiner, gelegen ten noorden van Yellowstone National Park. De toppen van de bergen waren omgeven door laaghangende wolken. Het gekleurde gebladerte van loofbomen werd scherp afgetekend tegen de witte wolken. De zon verdreef al vlug de wolken waardoor de mooie herfstkleuren van de loofbomen de aanblik van het park verrijkte. Op zeker ogenblik stonden er veel auto’s geparkeerd langs de weg.
Niet alleen de aanwezigheid van wilde dieren is een reden om te stoppen maar ook de prachtige natuur, de Snake River, de plantengroei en de Teton Range.
We reden naar de noordelijke uitgang van het park richting Yellowstone Park.
Aangekomen bij de noordelijke rand van GTNP was het al vlug duidelijk dat een vrij recente brand een grote ravage aangericht had in de bossen begroeid met Lodgepole Pines. Voor de voortplanting zijn deze bomen afhankelijk van bosbranden.
Tussen het opschietende groen van jonge bomen waren veel verbrande bomen te zien die nog rechtstonden. Op sommige plaatsen waren de verbrande bomen omgevallen en bedekten de zwart geblakerde grond. Waarschuwingsborden en omheiningen waren geplaatst om te voorkomen dat mensen deze gebieden zouden betreden. Het gevaar maar ook het nut van de bosbranden werd uitgelegd op de borden. In 1988 werden bossen van het Yellowstone Park en het noorden van het GTNP verwoest door hevige branden.
Bij het verlaten van het GTNP waren er borden met uitleg over het nut van bosbranden en tevens waarschuwingen met daarnaast een netjes onderhouden Brown House.
De weg tussen de twee parken, Grand Teton National Park en Yellowstone Park, heet John D. Rockefeller Jr. Memorial Parkway.
Grand Teton National Park is aan te bevelen door zijn panoramische vergezichten en wandelmogelijkheden.
