|
Los mozos de Monleón
Se fueron a arar temprano,
Ay, ay,
Se fueron a arar temprano.
Para ir a la corrida
Y remudar con despacio,
Ay, ay,
Y remudar con despacio.
Al hijo de la viuda
El remudo no le han dado,
Ay, ay,
El remudo no le han dado.
“Al toro tengo que ir
Aunque fuera de prestado”,
Ay, ay,
“Aunque fuera de prestado”.
“Permíta Dios, si lo encuentras,
Que te traigan en un carro;
Las albarcas y el sombrero
De los siniestros colgando”.
Se cogen los garrochones,
Se van las navas abajo
Preguntando por el toro;
Y el toro ya está encerrado.
A la mitad del camino
Al mayoral encontraron:
“Muchachos que vais al toro:
Mirad que el toro es muy malo,
Que la leche que mamó
Se la di yo por mi mano”.
Se presentan en la plaza
Cuatro mozos muy gallardos,
Ay, ay,
Cuatro mozos muy gallardos.
Manuel Sánchez llamó al toro:
Nunca lo hubiera llamado,
Ay, ay,
Nunca lo hubiera llamado.
Por el pico de una albarca
Toda la plaza arrastrando,
Ay, ay,
Toda la plaza arrastrando.
Cuando el toro lo dejó,
Ya lo ha dejado sangrando,
Ay, ay,
Ya lo ha dejado sangrando.
“Amigos, que yo me muero,
Amigos, que estoy muy malo;
Tres pañuelos tengo dentro
Y éste que meto son cuatro”.
“Que llamen al confesor
Pa que venga a confesarlo”.
Cuando el confesor llegaba
Manuel Sánchez ha expirado.
Al rico de Monleón
Le piden los bueis y el carro,
Ay, ay,
Le piden los bueis y el carro.
Pa llevar a Manuel Sánchez
Que el torito lo ha matado,
Ay, ay,
Que el torito lo ha matado.
A la puerta de la viuda
Arrecularon el carro,
Ay, ay,
Arrecularon el carro.
“Aqui tenéis vuestro hijo
Como lo habéis demandado,
Ay, ay,
Como lo habéis demandado”.
|
Vier boerenjongens uit Monleón
gingen al vroeg uit ploegen,
ach!
Al vroeg uit ploegen…
Om te gaan vechten met de stier,
in schone kleren, zonder haast,
ach!
Schone kleren, zonder haast.
De weduwe sprak tot haar zoon:
“Dat pak kan je vergeten”,
ach!
“Dat pak kan je vergeten”!
“Maar vechten móet ik met de stier
al zou ik het moeten lénen,
ach!
Al zou ik het moeten lénen!”
“Ik hoop, bij God, dat, als je vecht,
je thuiskomt in een kar
met bungelende hoed en star
van oog, je lichaam stijf”.
De jongens nemen hun lansen mee
en lopen rustig naar benee.
Bij de stier zijn hun gedachten:
hij staat al in zijn hok te wachten.
Halfweg blijven ze nog staan,
want de voorman sprak hen aan:
“Jongens, jullie zijn wel vaardig,
maar kijk uit, hij is kwaadaardig:
als kalfje dronk hij uit mijn hand
de melk die ín hem brandt”.
Vier flinke boerenjongens
gaan de arena in,
ach!
De arena in.
Manuel Sánchez riep de stier:
ach, had ie dat maar nooit gedaan,
ach!
Had ie dat maar nooit gedaan!
Aan het puntje van zijn schoen
heel de arena doorgesleurd,
ach!
De arena doorgesleurd.
Niet eerder liet de stier hem los
dan toen de jongen hevig bloedde,
ach!
De jongen hevig bloedde.
“Vrienden, mijn tijd is gekomen,
de stier heeft mijn leven genomen.
Drie doeken heb ik in mijn zij,
een vierde leg ik er nog bij”.
“Vlug! Roep een priester
voor zijn biecht”!
Maar toen de zegen werd gegeven
was Manuel niet meer in leven.
Ze vragen ossen en een wagen
aan de rijkste dorpsgenoot,
ach!
Rijkste dorpsgenoot.
Om Manuel Sánchez mee te nemen,
stijf en door zijn stier gedood,
ach!
door zijn stier gedood.
Tot aan de deur van de weduwe
rijden ze de ossenkar,
ach!
Rijden ze de ossenkar.
“Hier heb je dan je zoon weer terug!
Zó heb je het gewild,
bij God!
Zó heb je het gewild!”
|
