Bewijzen

0

Rosalie de Wildt

WW knipoog 31, UVA symposium, 2017

Waarom vinden wij het toch altijd zo prettig ons gelijk te bewijzen of bewezen te zien?
Of het nu gaat om het onderzoek in allerlei vormen van wetenschap of om de strijd over de schaduw op het balkonnetje door de hoge boom in de tuin van de buren, het lijkt telkens weer van een uiterst grote urgentie datgene wat door ons als waarheid ervaren wordt ook bevestigd te zien door de omgeving.
Het fijne gevoel dat hoort bij erkenning van anderen van wat je zelf als waarheid ziet, is een oer menselijke emotie waarschijnlijk omdat het veiligheid en houvast geeft in de chaos van het bestaan.

Loesje[1]

Zo had ik vorige week de voldoening mijn jarenlang door verschillende vrienden bestreden stelling dat, als een psychiater zelf aan den lijve heeft ondervonden wat het is om een bepaalde stoornis onder de leden te hebben, hij op dat terrein ook een betere hulpverlener kan zijn, fijn bewezen en bevestigd te zien door het boek ‘Vals Alarm’ van Menno Oosterhoff.
Het boek verhaalt over allerlei vormen van dwang en angst die een mens zichzelf kan opleggen maar vooral is het gelardeerd met hier en daar geestige beschrijvingen van de vele dwangstoornissen van de schrijver zelf, iemand die al tientallen jaren als psychiater werkt.

Waarom knapte ik van het lezen van juist zijn boek over OCD zo prettig op? Wat bewijst die onverwachte vrolijkheid nu eigenlijk? Herkende ik mezelf in veel van zijn bevindingen en voelde ik me daarom minder eenzaam? Of speelde duidelijk mee mijn kinderlijke genoegen dat mijn gelijk eindelijk bewezen werd door de verhalen van een echte psychiater over zijn patiënten, die zich bij hem ogenschijnlijk beter durfden te uiten omtrent hun gekkigheden.

Hardnekkig bezig zijn met bewijzen van alles en nog wat betekent dat je steeds opnieuw je gelijk wilt halen. Daarvoor moet je het dan wel bij de ander weghalen.

En of die daar altijd zo blij mee is…

Een heel gedoe dus dat bewijzen en dat bewijst maar weer dat het leven gevuld is met zinloze handelingen die we rustig dwangstoornissen kunnen noemen.

[1] Bron: Loesje.nl poster 

Avatar foto

studeerde af in de wijsbegeerte op Meer feest! een beschouwing over tijdsdruk aan de hand van de tijdsopvatting van de Franse filosoof Henri Bergson. Zij probeert met haar filosofisch getinte lezingen over tijd en tijdsdruk een adempauze in het vaak zo gehaaste bestaan te brengen. De levensbeschouwing van Bergson is daarbij een belangrijke inspiratiebron.