Moeilijk

0

Susanne van Lent

Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN, 14 juni 12018

In de koffiekamer had ik een gesprek met Jan en Koen over een gezamenlijke beoordeling van Koen en mij. Het gesprek voelde aanvankelijk als een relaxed potje voetbal terwijl we al heen en weer pielend met de bal spraken over wel of niet laten herkansen.
Ja, de student was een fantastische leerkracht in wording en ja hij kon het zo goed verwoorden in het eindgesprek op de stage, en zeker heeft hij wat te leren in het verwoorden van wat hij geleerd had.

Wat was dat nou dat ik zo moeilijk deed? Ik voelde deze vraag, die niet gesteld werd, maar non-verbaal werd geuit door een gnuivende Jan en een achteroverleunende Koen die uitermate relaxed genoot van zijn dinsdagse soepje.

Moeilijk ja, ik doe moeilijk … mag dat?

Al mijmerend over dit gesprek besef ik dat ik in mijn werk graag moeilijk doe.

Ook al kost het mij de nodige moeite om moeilijk te doen. Het voelt truttig, ingewikkeld, stroef en vaak weet ik ook niet precies de vinger te leggen op wat die moeite dan is.

Toch is het in mijn ogen de moeite waard om te kijken naar dat moeilijke.

André Wierdsma, een organisatiekundige, heeft het over ‘de plek der moeite’ in het begeleiden van werkprocessen in organisaties.

De ‘Plek der Moeite’ is volgens hem de fase waarin het blokkerende ‘onzegbare’ bespreekbaar wordt.

Het doet me denken aan Jan die aan mij vraagt: “Zeg nou gewoon wat je punt is”, terwijl ik al stotterend naar woorden zoek, wat dat nu is wat er in mijn ogen aan schort.

Terwijl het op mijn lippen ligt om akkoord te gaan met het verslag zoals het er nu ligt stel ik toch voor de student te vragen een stuk te herschrijven, omdat ik denk dat de moeite die het hem kost om zijn leerproces te beschrijven hem kan helpen in zijn ontwikkeling.

Wierdsma verwoordt: Het is de moeite omdat deze plek nieuwe mogelijkheden biedt als de bestaande patronen worden doorbroken.

De volgende ochtend mailt Koen me: “Heb er nog een nachtje over geslapen en het lijkt me eigenlijk wel een goed idee …!”

De moeite waard dus!

Avatar foto

Ik ben als logopedist verbonden aan de HAN Pabo in Nijmegen. Sinds februari 2017 ben ik afgestudeerd als begeleidingskundige. Tijdens het doen van mijn begeleidingskundig handelingsonderzoek ben ik columns gaan schrijven over wat er in en om mij heen gebeurt waarin ik me geraakt voel. Deze columns laat ik publiceren via het personeelskrantje van de Pabo en vanaf nu ook via deze website.

Schrijf een reactie