Angst

Wim Lamfers

Wie in een dictatuur leeft weet maar al te goed wat angst met een mens doet. Alleen al de angst om je mening te geven of je anderszins te uiten is alom aanwezig, maakt van menig gesprek een onnozel praatje dat nergens over gaat, werkt verlammend voor musici en artiesten.
Angst die verlammend inwerkt op heel de samenleving en vooral hoger opgeleiden zwaar treft: er zijn amper goede opleidingen en goede boeken, dankzij de alom aanwezige censuur. Zo worden veel levens gefnuikt, gaat veel talent verloren. De overal voelbare angst leidt tot stagnatie alom, misvormt miljoenen mensen.
Wie in een samenleving vol vrijheden leeft heeft vaak geen idee wat dit alles betekent voor een mens.

Angst voor criminaliteit leidt tot lege straten als de avond valt, tot angst om door bepaalde buurten te lopen, met als gevolg dat zulke buurten niet volop leven, niet volop functioneren.
Arme mensen die in zulke buurten opgroeien of (noodgedwongen) wonen: het tekent je, maakt een ander mens van je. Is de ontzetting over een moord op een bekend persoon daarom zo groot in Nederland, omdat ons land minder harde criminaliteit kent dan andere landen, waar zulke criminaliteit aan de orde van de dag is, heel ‘gewoon’ is, de hele samenleving in zijn greep heeft?
Wij kennen ook wijken waar criminaliteit en wantrouwen vaak voorkomen, met alle (sociale) gevolgen van dien. Maar wij hebben (nog) geen onleefbare ‘banlieus’, zoals menige Franse of Amerikaanse stad.

Angsten hebben een verlammende uitwerking op mensen met psychische problemen. Wat een ander even doet lukt hun niet; dat maakt je alleen maar nog onzekerder. Straatvrees of een depressie sluiten mensen op in hun huis, met alle schade van dien voor hun (sociale) gezondheid. Angsten zijn grillig, vaak ongrijpbaar. Wie onder angsten lijdt heeft behoefte aan begrip en troost. Alleen

‘liefde drijft angst uit’

1 Johannes 4:18.

Minderheden vol mensen die niet zichzelf mogen zijn kennen allerlei vormen van angst en onzekerheid, waarvan wie tot een meerderheid behoren vaak geen benul hebben. Niet jezelf kunnen zijn, niet vrij en blij kunnen leven misvormt een mens, is de oorzaak van veel verdriet en allerlei remmingen.
Hebben leden van een meerderheid daar voldoende oog voor of zijn wij eenvoudigweg blind voor dat alles? Angst voor mensen die tot een minderheid behoren, omdat zij anders zijn dan wij, komt veel voor, zonder dat men zich afvraagt of die angst wel reëel is, ergens op is gebaseerd, recht doet aan een medemens.

Gezien het aantal datingsites waart de angst voor eenzaamheid rond. Hoewel er meer alleenstaanden zijn dan relaties, is men merkwaardig genoeg op vele terreinen nog steeds niet ingesteld op die miljoenen alleenstaanden.
Waarom is het traditionele gezin nog steeds de norm, terwijl dat al lang niet meer de hoeksteen van de samenleving is (als het dat ooit al was)?

Angst doet van alles met je wat niet goed is voor een mens. Angst, gebrek aan (zelf)vertrouwen verlamt een mens, ja een hele samenleving. Zelfvertrouwen en vertrouwen in je medemens zijn de basis voor een goed leven, een gelukkig bestaan, een gezonde samenleving. Angst is de pest voor mens en samenleving. Werken aan een samenleving waarin allerlei vormen van angst zo min mogelijk speelruimte krijgen is daarom een eerste vereiste, willen velen zich veilig en geborgen kunnen voelen.

Voor mensen die er, ondanks wat zich in hun omgeving afspeelt, in slagen zich van hun angst te bevrijden (iets wat vaak veel moeite kost) kan men alleen maar diep respect hebben.
Zulke mensen zijn pas echt vrije mensen, herboren medemensen die zich niet meer terug laten duwen in de harde en wrede wereld van de angst, een bron van inspiratie voor anderen.