Rosalie de Wildt
WW knipoog 41
Op een roestige spijker
de puntige neus
stevig in een voeg
vertrouw ik
Hij helpt me
de wereld te bewerken
mee te waaien
met mijn bestaan
Soms trilt de muur
met spijkers en al
dan scheurt mijn stof
een beetje maar
Alle cement wordt broos
alle spijkers laten los
alle jassen ploffen ooit
verfrommeld neer
Zomaar een mus
pikt kruimels aan mijn zij
duwt zijn draaikopje
in mijn voering
Trommelt op een knoop
tsjilpt
hallo jas
ben je er nog
Dan zacht
gebaart
mijn linkermouw
van ja
[1] Bron: Vogelverschrikker – foto BuitenlevenGevoel
