Wim Lamfers
Wijsheidsweb, 17 januari 2020
Op een Roemeense school leert men vooral van alles uit het hoofd (zonder dat alles te begrijpen). Men kan feilloos reproduceren wat de docent(e) graag wil horen, maar zelfstandig leren denken of zelfstandig iets kunnen opzoeken heeft men in al die jaren vaak niet geleerd. Velen halen geen middelbare schooldiploma, wat het denkniveau van de bevolking niet ten goede komt. Door geldgebrek gaat slechts een deel van wie het eindexamen hebben gehaald studeren. Onder de studenten bevinden zich weinig mensen die afkomstig zijn van het platteland, waar wel bijna de helft van de bevolking woont.
Diplomafabrieken
In 2019 waren er nog nooit zo weinig studenten: 377.000. Het lesmateriaal is veelal in het Roemeens, terwijl buitenlandse vakliteratuur vaak niet voorhanden is. Laboratoria en bibliotheken zijn vaak verouderd. Rijkeluiskinderen halen tentamens door docenten een envelop met inhoud te geven. Men kan zelfs zo promoveren. Dan is het proefschrift door een ander geschreven of is er plagiaat gepleegd. Promoveren doet men veelal op een Roemeens onderwerp, ook als men daartoe tijdelijk in het buitenland heeft gestudeerd. Het niveau van de Roemeense universiteiten ligt dan ook ver onder dat van universiteiten elders. Diplomafabrieken werpen geen rijpe vruchten af.
Vóór 1989 was studeren gratis. Na 1989 krijgt men alleen bij goede cijfers een studiebeurs en maken studenten veelal gratis gebruik van het openbaar vervoer, wat gezien het grote land en het niet goedkope openbaar vervoer een uitkomst is. De gratis studentenhuisvesting is niet ideaal, maar op kamers gaan is duur.
Braindrain
Meer dan de helft van de studenten zal het land tijdens of na de studie definitief verlaten, omdat men geen enkele hoop meer koestert dat men in Roemenië normaal zal kunnen leven aangezien corrupte en incompetente lieden alom de dienst uitmaken. Doordat maar een gering deel van de bevolking hoogopgeleid is en er al jaren een enorme braindrain plaatsvindt komt een land niet tot de zo gewenste ontwikkeling.
Wie na de studie werk zoekt zal zich, net als in het dichtbij gelegen Griekenland, vaak moeten inkopen. Zonder corruptie en relaties kom je nergens. Dat betekent veel geld kwijt zijn, dat je hard nodig hebt, omdat je ook nog huisvesting moet vinden.
Onder de communisten werd je na afloop van de studie eerst enkele jaren op een (vaak moeilijk bereikbaar) dorp te werk gesteld alvorens je naar een baan in een stad(je) kon solliciteren. Dat de communisten intellectuelen wantrouwden (en onderbetaalden) bleek ook zo. Menigeen verkommerde op het arme en primitieve platteland definitief. Levenslang blijven studeren was en is er veelal niet bij.
Rangen- en standenmaatschappij
Ondanks het socialisme, dat een feodale maatschappij schiep, was en is Roemenië een rangen- en standenmaatschappij, ook in de universitaire wereld. Professoren zijn almachtige baasjes, ook als zij weinig hebben gepresteerd. Medisch specialisten zijn halfgoden. Dat stimuleert studenten niet en daagt hen niet uit om door te vragen.
Kansen om met hulp van hoogopgeleiden land en wetenschap verder te ontwikkelen blijven veelal onbenut, ja worden zelfs door domme politici en bestuurders getorpedeerd, bang als zij zijn voor mensen die intelligenter zijn dan zijzelf.
Een land zonder geestelijke elite ontwikkelt zich niet in de goede richting.
[1] Bron: Universiteit van Boekarest – foto Vios
