De vitale kracht
Louise Müller
Diep in mij stroomt de vitale kracht
Via de wervels siddert zij soms omhoog
Pijntje hier, kwaaltje daar
Deze kracht rekent ermee af
Zij heelt het lichaam in een gloed van liefde
Zet botten en spieren in vuur en vlam
De huid rood achterlatend
waaraan als enige zichtbaar is
dat zij heeft huisgehouden
De vitale kracht is een slang
Toch is haar speeksel nu geen gif
Haar zoete melk vermengt met lichaamssappen opent deuren
vanuit het bekken tot boven in de kruin
schiet zij omhoog, verbindt mijn lichaam met dat van de Ander
De vitale kracht is een vector
Zij kent haar doel
beter dan mijn lichaam
in wie zij zich verborgen houdt
Zij weet heel goed wat ze doet
Het is precies wat mij en ons voorgoed verandert
als mens, als gemeenschap
als deel van het universum
en de ons omringende natuur
Haar warme gloed laat niemand koud
Wie haar ontmoet
begroet de Ander
in de armen van de liefde
Wie wil weten wie zij is
komt met lege handen thuis
Haar energiebron blijft een groot mysterie
De vitale kracht is niet te kennen
maar zij leert ons om onszelf te kennen
door de Ander te erkennen
Wie de vitale kracht niet laat ontwaken in zichzelf
wordt vroeg of laat gedood door haar gif
Wie haar koestert en de juiste ruimte geeft
ervaart een liefde die alles met alles en iedereen verbindt
Zij is het raadsel van het leven zelf
