Susanne van Lent
Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN, 27 september 2018
Vandaag gaf ik een hoorcollege over stem.
Het was een wat hilarische vertoning omdat ik zelf mijn stem bijna kwijt was.
Gelukkig heeft de hoorcollegezaal een microfoon dus dat probleem kon relatief makkelijk ondervangen worden.
Dat lesgeven in de hoorcollegezaal heeft voor mij altijd iets bevreemdends. De studenten zitten meestal zo ver mogelijk achterin en ik zit veelal naar schermen te kijken en daarboven turende ogen.
Daarnaast kan ik de studenten niet aanraken. Niet dat ik dat vaak doe als ik lesgeef maar die fysieke afstand omdat er op de voorste rijen niemand zit en sowieso omdat ik als docent een balzaal aan ruimte heb met een megascherm achter me past me niet.
Al die dingen speelden door mijn hoofd terwijl ik met hier en daar een piep en een kraak vertelde over stem en spreken.
In het oogcontact dat ik had met deze en gene dacht ik aan de woorden van Sjef Drummen (de creatief bedenker van het Agora-onderwijs), over volwassenen met mayonaise in hun kop. Dat ik als volwassene bedacht heb dat het goed is dat de studenten horen over stem en beroepssprekers en goedbedoelde adviezen omdat we het zo gewend zijn onderwijs te geven.
En terwijl ik verder sprak realiseerde ik me dat de meeste studenten nauwelijks iets zouden onthouden van dit college behalve wellicht dat ze het voorbeeld van een stemprobleem in levenden lijve voor zich hadden gezien.
Sjef Drummen sloot zijn praatje af met de woorden: het gaat om 100% vertrouwen! 100% vertrouwen in de ander waardoor intrinsieke motivatie de ruimte kan krijgen.
Met opgeheven hoofd en vrijwel stemloos verlaat ik de zaal: ik weet zeker dat de studenten me weten te vinden als ze last krijgen van hun stem.
[1] Bron: Agora van Tyre in Libanon
