Susanne van Lent
Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN, 28 maart 2018
We zaten met een groep studenten op het terras in een bergdorpje vlakbij Marrakech. De zon scheen op onze tafel en we hadden net onze tajine gegeten en wachtten op fruit als dessert.
Af en toe kwam er een beestje aan onze tafel voorbij en ik merkte op dat mijn tafelgenoot Daaf dat niet zo prettig vond. Hij reageerde net iets te snel op deze beestjes en wuifde ze gespannen weg.
“Ben je bang voor bijen?” vroeg ik. Daaf knikte en vertelde dat hij bang was voor insecten. De rest van de groep mengde zich in het gesprek en een voor een werden onze angsten opgebiecht. Ondertussen was het fruit op tafel gezet en pelde mijn collega Antoinette haar sinaasappel zoals ik haar dat deze week iedere dag had zien doen. Plotseling flitste de hand van Daaf richting Antoinette. Op het stukje sinaasappel dat ze in haar mond stak zat een bij.
Antoinette was gered en Daaf kleurde.
Nadat het tumult over deze actie voorbij was, praatten we verder.
Plots vroeg Daaf aan mij: “Susanne, hoe zou ik dat nou moeten doen om van mijn angst voor spinnen af te komen?” Even stond ik met mijn mond vol tanden omdat de openheid van zijn vraag mij trof. “Wat zei je?” vroeg ik en hij herhaalde zijn vraag.
Ik gloeide van binnen en besefte dat deze vraag het begin van de verandering was.
—————-
PS Ongebruikelijk om een post scriptum aan de column toe te voegen maar ik wil jullie het vervolg van deze column niet onthouden. Ik stuur altijd de column persoonlijk naar diegene die het betreft.
Daafs reactie op mijn column maakt het verhaal compleet.
Hij appt mij: “Grappig want de vrijdag toen wij gingen quad rijden, hadden we pauze en stonden we buiten. Toen Ingrid aan mij vroeg of ik bang was voor spinnen en ze naar mijn nek keek, bleef ik tot mijn eigen verbazing rustiger dan verwacht en toen Ingrid hem uit mijn nek had gehaald, bleek het een redelijk kleine te zijn. Vervolgens heb ik hem op mijn vinger gelaten en even op mijn hand laten lopen”.
Ik appte terug: “Wauwie, dingen uitspreken in het leven, daar gaat het om”, waarop Daaf reageert:
“Vond het leuk dat die vraag wat met jou deed. Ik zat namelijk op dat moment te bedenken hoe dat mogelijk is dat andere mensen er zo anders op reageren en dat het uiteindelijk allemaal in je hoofd afspeelt. Toen dacht ik, wat nou als ik het Susanne gewoon vraag, misschien verandert het mijn instelling en denk je er op een andere manier over”.
