Kolonialisme voor beginners
Fred de Haas
Ik heb een vriend, een dominee,
een lettervreter, goud op snee;
het gaat hem meestal voor de wind,
ach, al met al een Zondagskind!
De Bijbel is zijn liefste boek
(wat mij betreft vol oliekoek);
moet hij wat langer naar de plee
dan neemt ie ook Jesaja mee.
Hij is beroepen naar Bonaire
waar ze trouw nog psalmen blèren.
Daar predikt hij ad interim
en wast zielen zonder Vim,
voert het Woord met veel lamento,
maar hij spreekt geen Papiamento,
vraagt zich af of het wel baat
als men hem constant misverstaat.
Maar woorden zijn gelijk de wind
(ook voor een eeuwig Zondagskind).
O, ijdelheid der ijdelheden,
moet hij aan zoiets tijd besteden?
Gaat hij naar zijn pastorie
dan is daar altijd Els-Marie
die op haar knieën boent en wrijft
totdat geen vuiltje meer beklijft.
Het zit erop, hij moet weer gaan
(de tweede interim komt eraan!)
Hij gaat weer naar zijn vrouw, ho jo,
die op hem wacht in Hoenderloo.
