Susanne van Lent
Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN
Jippie, een echte bonenmachine voor de koffie in de personeelskamer, daar verlang ik al jaren naar.
Voordat ik voor het eerst op het knopje druk om een kopje koffie uit te proberen ga ik op zoek naar een collega die dit met mij wil ontdekken. Maria tuurt ingespannen naar haar beeldscherm en ik schat zo in dat ik haar wel kan ronselen. Zogezegd, zo gedaan.
Spontaan staat Auke op om met ons mee te gaan. Halverwege de gang ziet hij Roland waar hij nog mee wil overleggen die zich ook laat verleiden. En zo staan we met zijn vieren rondom de nieuwe koffiemachine.
Het kopje wordt gezet terwijl een timer met kleurverloop van rood naar groen toont hoe lang het nog duurt (net als op het digibord voor een korte vraag aan een groep leerlingen) voordat mijn bewuste keuze klaar is om te drinken.
We staan er wat omheen te grappen en Veronique komt een kijkje nemen bij al dat verbale kabaal.
De chesterfields in de hal nodigen uit om er eens heerlijk bij te gaan zitten en binnen de kortste keren hebben we een gesprek over de ins en outs van het hebben van en onderhouden van een baard! Opeens roept Auke uit terwijl hij zijn schaterlach de hal in gooit:
“Wat heerlijk dat we niet over ons werk praten.”
Bingo, het nieuwe apparaat doet zijn werk.
[1] Bron: zwaan-kleef-aan
