Kerstgedachte 2.0

0

Susanne van Lent

Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN

Ik was er helemaal klaar voor. Ik had me, inclusief schapenvachtje, geïnstalleerd op mijn favoriete stoel voor de verwarming. Ondertussen zette mijn man nog een kopje koffie voor me. Langzamerhand sijpelde iedereen binnen. Ik begroette Erma hartelijk, een oud-collega van de RU, die ik voor het laatst gezien had tijdens een reünie met een club logopedisten in de Millinger theethuin.
Even was ik weer terug in dat moment, die warme nazomerdag, heerlijke hapjes en die bloemenzee om ons heen terwijl we uitwisselden over ons werk.

De kerstboom buiten is aan[1]

Nicole verscheen op het scherm, met koffiekopje in haar hand, terwijl ze met twinkelende ogen opmerkte dat dit toch de inloop was?

Ik zag een aantal collega’s van de Pabo die ik al lang niet meer gezien had en een aantal anderen. Samen waren we een bont gezelschap van collega’s van de ILS, de docentenacademie van de RU, het lectoraat en collega’s van de Pabo.

We praatten met elkaar over ‘present’ zijn en wat dat dan was. Dit naar aanleiding van een prachtig artikel van Edith Roefs. Zij doet promotieonderzoek over dit onderwerp en had hiervoor onlangs een artikel geschreven dat wij ter voorbereiding van deze bijeenkomst hadden gelezen.

Toen iedereen er was vroeg Maaike of we onszelf voor wilden stellen door een anekdote over ‘presentie’ te delen. Stuk voor stuk vulden we elkaar aan met prachtige verhalen.
Er werd hevig geknikt, spontaan aangevuld en gevraagd, luid gelachen en er werd kippenvel gevoeld. Ik zag mezelf glunderend zitten in een hoekje van het scherm en nam de verhalen op als een spons. Met andere woorden; we zaten op dat moment ontzettend present te zijn met elkaar.
De kerstboom buiten ging aan, een warme gloed kwam de donker wordende kamer binnen.

Hoopvoller kon het volgens mij niet meer worden in 2020. Het voelde als één groot kloppend onderwijshart met deze eensgezinde club collega’s. Waarbij het samen zijn met de studenten, in contact van mens tot mens, de bron van onze vreugde was.

Zalig kerstfeest!

[1] Bron: kerstboom buiten

Avatar foto

Ik ben als logopedist verbonden aan de HAN Pabo in Nijmegen. Sinds februari 2017 ben ik afgestudeerd als begeleidingskundige. Tijdens het doen van mijn begeleidingskundig handelingsonderzoek ben ik columns gaan schrijven over wat er in en om mij heen gebeurt waarin ik me geraakt voel. Deze columns laat ik publiceren via het personeelskrantje van de Pabo en vanaf nu ook via deze website.

Schrijf een reactie