Rosalie de Wildt
WW knipoog 44, 19 mei 2023
Als kind had ik beslist al snel een echt karakter: ik was namelijk meteen al sloom en lui en niet vooruit te branden. Zo liep ik pas met anderhalf jaar en uit de verhalen blijkt dat ik daarna meestal een beetje schuin hing in een grote leren stoel die in de hoek van onze huiskamer stond. Daar zat ik dan vaak te lezen of gewoon wat voor me uit te staren. Zomers, buiten in de natuur, voelde ik me erg levend tussen de doorschijnende vleugels van een lieveheersbeestje of hoog in de armen van een zwiepende klimboom. Mijn karakter bestond, waarschijnlijk door gebrek aan wat voor bedreiging van buitenaf dan ook, uit er gewoon zijn en daar was ik goed in.
Toen ik elf was en naar de middelbare school ging, had ik een nieuw karakter: ik was ineens veranderd in een druk, levendig meisje dat grapjes maakte en zeer aanwezig was. Daar had ik het blijkbaar zo druk mee dat ik pas negentien was toen ik eindelijk van school mocht. Drie keer bleef ik zitten op verschillende scholen. Tot op de dag van vandaag ontmoet ik op de meest onverwachte plekken vage bekenden die verheugd zijn weer eens iemand van vroeger te zien.
Maar wat gebeurde er eigenlijk met mijn eerste karakter?
Toen ik acht was mocht ik van de juffrouw zomaar plotseling de derde klas overslaan. Dat kwam omdat, hoewel ik ook op school maar wat aan lummelde en vooral veel contact had met de vogeltjes in de kastanjeboom buiten, dat gedrag niet in mijn resultaten teruggevonden werd. Waarschijnlijk om weer gauw te kunnen dromen maakte ik mijn werkjes zo snel af dat ze er voor kozen om me de eerste schooljaren met een lekkend gietertje alle plantjes in de hele school water te laten geven. Om die reden, omdat ze vonden dus dat ik me verveelde, werd het besluit genomen om mijn negende levensjaar te skippen.
Daarom lieve mensen, ben ik nu zo vrolijk en toegankelijk van karakter, zo volgzaam en conflict vermijdend, zo gevoelig voor kritiek en zo onzinnig optimistisch, zo kneedbaar en snel bang, kortom zo’n prettig mens om mee om te gaan. Kinderen van tien zijn groot en bedreigend als je acht bent. Om die aan te kunnen doe je simpelweg alles!
