Fred de Haas, tekst, vertaling / bewerking
Lidia Alexandrovna Iotkovskaja
Gelooft u in de ‘ziel’ van een volk? Ik niet. Ik geloof in mensen met hun talen, hebbelijkheden, slechte of goede karakters, wijsheid en stommiteit, betrokkenheid en pseudo-mededogen. Ik geloof vooral dat we allemaal hetzelfde zijn.
Maar als er zoiets bestaat als een ‘Russische ziel’ dan kunnen we hierover lezen in de romans van Dostojevski, het werk van Poesjkin en talrijke andere dichters en schrijvers…
Hieronder vindt u een gedicht van Lidia Alexandrovna Iotkovskaja (1931, Leningrad-St. Petersburg).
Samen met andere gedichten verscheen het in oktober 2012 in het Tijdschrift voor Slavische literatuur nr. 62.
Haar gedichten komen voort uit een rationele en tegelijk zeer gevoelige intelligentie.
Zij werpt een onderzoekende blik op zichzelf en de wereld. Evenmin als vele anderen begrijpt zij de bedoeling van het leven.
Zij ziet slechts de zegen van een reis die eindigt voor de mens maar verder gaat door de onmetelijke eeuwigheid.
Когда веснаКогда весна прозрачна и нежна Тогда ты начинаешь понимать, Лидия Александровна Иотковская (2006) |
Wanneer het voorjaarWanneer het lieflijk diafane voorjaar dan leer je eindelijk verstaan Lidia Alexandrovna Iotkovskaja |
[1]Bron: Lidia Alexandrovna Iotkovskaja uit: Tijdschrift voor Slavische Literatuur
