Chrisje Ronde
Wijsheidsweb, 16 april 2018
Deze tekening is een studie van plooien van gewaden die Michelangelo zoveel in zijn werk heeft gebruikt. Aan deze tekening heb ik ongeveer 3 maanden gewerkt. Met drie verschillende grafietpotloden die om het kwartier weer aangeslepen moesten worden en met voortdurend een beschermend papiertje onder mijn hand, is het langzaam gegroeid. Alleen in noodgeval heb ik een kneedgum gebruikt. Steeds kleine arceringen van donker naar licht die uiteindelijk tot dit resultaat hebben geleid.
Het is een voorbeeld van mijn manier van werken.
Het is een samenspel van “Oog en Geest” wat de filosoof Merleau Ponty (1964) eens heeft beschreven. Daarbij komt dan mijn ervaring dat het maken van kunst ook het werk is van het lichaam.
Mijn lichaam hanteert potlood of penseel en mijn oog kijkt naar buiten en naar binnen. Dat “binnen” is het onderbewustzijn, maar ook het kosmische van de ether. Contact met de aarde, beide voeten op de grond, de lucht om me heen, de lucht van vloeibare verf en terpentine, zelfs het geluid van het spoelen van mijn penseel tegen de rand van mijn jampotje.
Ook de lichtval die met het verlopen van de dag verandert en vaak rond schemertijd het best het resultaat van die dag laat zien. Sfeer, harmonie en tot rust gebrachte gevoelens die een kunstwerk langzaam laten ontstaan.
