Saudade ― Portugese fado’s bij het QFWF afscheid van Joke Koppius
Fred de Haas, toelichting, vertaling/ bewerking
Belos Tempos ― Vinte Anos (O Meu Primeiro Amor) ― Maria Madalena ― Lisboa Antiga ― Ai, Mouraria ― O Embuçado ― Coimbra ― Minha Mãe Foi Cigarreira ― Por Morrer Uma Andorinha ― Valeu A Pena

Deze fado is vooral beroemd geworden door de interpretatie van de fadozanger Carlos do Carmo (1931-2021).
Na een studie in Zwitserland, begon Carlos do Carmo te werken als manager van een drukbezochte fadoclub ― de Faia (Flierefluiter) ―, een van de bekendste fado gelegenheden in Lissabon.
Omdat Carlos zich ontpopte als een begenadigd fadozanger werd hij van alle kanten aangemoedigd om van de fadozang zijn beroep te maken. Dat heeft hij vanaf 1963 gedurende 35 jaar gedaan, met geweldig succes. Hij trad op in beroemde theaters van alle continenten.
Hij stond ook open voor modernere versies van de fado. Zo mochten de aloude Portugese gitaren ook worden vervangen door goede bewerkingen voor orkest. En ook konden er refreinen en andere thema’s in de tekst worden opgenomen, natuurlijk zeer tegen de zin van de traditionalisten.
Gezongen door Carlos do Carmo
Por morrer uma andorinha |
Al is een zwaluw ook gestorven |
Se deixaste de ser minha Como vês não estou mudado Eu já estava habituado Vivo a vida como dantes Horas, minutos, instantes |
Al ben ik je voor altijd kwijt, Je ziet, mijn grond is van dezelfde aarde, Ik was er aardig aan gewend, Ik leef het leven van weleer, Minuten, uren, ogenblikken |
Joaquim Frederico de Brito, Francisco Viana, Américo dos Santos |
[1] Bron: Carlos do Carmo (2013) ― foto Manuelvbotelho