Johan Oldenkamp
Uit: pateo.nl, diverse data
De Germaanse Maanjaarkalender[1]
Het woord ‘maand’ komt van ‘maan. Onze maanden komen niet overeen met de periode van nieuwe maan tot de volgende nieuwe maan. Bij de Germaanse Maanjaarkalender is dit wel het geval. Daarbij is de eerste dag van iedere maanperiode (of ‘manoth’) altijd het etmaal van nieuwe maan. En op (of vlak na) de vijftiende dag is telkens het etmaal van volle maan.
Deze maan die rondgaat om onze moederplaneet genaamd Terra wordt binnen Wholly Science[2] aangeduid als ‘Luna’. Omdat de huidige, Gregoriaanse kalender ons belemmert om ons bewust te worden van de invloed van Luna is de Germaanse Maanjaarkalender door mij in ere hersteld.
De oude Germanen verdeelden het jaar in twee helften: zomer en winter. Het midden van beide werd uitgebreid gevierd. Het midzomerfeest werd ‘Litha’ genoemd, en het midwinterfeest ‘Joel’. De maanperiode waarin dit feest viel werd aangeduid met ‘voor’ aan het begin van de naam, en die daarop volgde met ‘na’ aan het begin van de naam. Ieder tweede of derde jaar telt dertien maanperioden in plaats van twaalf, om zo in de pas te blijven lopen met zowel de solaire als de lunaire cyclus. Deze dertiende maanperiode noem ik ‘Extra-Litha-Maan’. Bij de aanduiding van de overige acht maanperioden is ervoor gekozen om zo dicht mogelijk bij de authentieke Germaanse namen te blijven:
- Na-Litha-Maan
- Aran-Maan
- Witu-Maan (laatste maanperiode van de zomerse helft)
- Windume-Maan (eerste maanperiode van de winterse helft)
- Gor-Maan
- Voor-Joel-Maan
- Na-Joel-Maan
- Hoorning-Maan
- Rheda-Maan (laatste maanperiode van de winterse helft)
- Ostara-Maan (eerste maanperiode van de zomerse helft)
- Winni-Maan
- Voor-Litha-Maan
Extra-Litha-Maan
Naast deze zuivere ‘Maan-maanden’ hierbij ook de namen van de weekdagen:
- Luna-dag
- Mars-dag
- Mercurius-dag
- Jupiter-dag
- Venus-dag
- Saturnus-dag
- Helios-dag
Overzicht van de Maankalender
- 2018/01/17: Na-Joel-Maan (29), vol op 15e (2018/01/31)
- 2018/02/15: Hoorning-Maan (30), vol op 16e (2018/03/02)
- 2018/03/17: Rheda-Maan (30), vol op 15e (2018/03/31)
- 2018/04/16: Ostara-Maan (29), vol op 15e (2018/04/30)
- 2018/05/15: Winni-Maan (29), vol op 15e (2018/05/29)
- 2018/06/13: Voor-Litha-Maan (30), vol op 16e (2018/06/28)
- 2018/07/13: Na-Litha-Maan (29), vol op 15e (2018/07/27)
- 2018/08/11: Aran-Maan (29), vol op 16e (2018/08/26)
- 2018/09/09: Witu-Maan (30), vol op 17e (2018/09/25)
- 2018/10/09: Windume-Maan (29), vol op 16e (2018/10/24)
- 2018/11/07: Gor-Maan (30), vol op 17e (2018/11/23)
- 2018/12/07: Voor-Joel-Maan (30), vol op 16e (2018/12/22)
Het Germaanse Midwinterfeest[3]
De Oude Germaanse volkeren verdeelden het jaar in twee helften. Tijdens de lichtere helft duren de dagen langer dan de nachten, en tijdens de duistere helft is het net andersom.
Zoals we in een etmaal de lichtere helft, van zonsopgang tot zonsondergang, ‘dag’ noemen, en de duistere helft, van zonsondergang tot zonsopgang, ‘nacht’, zo kunnen we ook de aanduidingen ‘zomer’ en ‘winter’ gebruiken voor de overeenkomstige helften van het jaar.
Maar deze aanduidingen dienen dan niet te worden verward met beide seizoenen met dezelfde namen, want het gaat hier niet over twee van de vier jaarlijkse seizoenen, maar over beide helften van een jaar. Wist jij trouwens dat de zomerse jaarhelft een week langer duurt dan de winterse jaarhelft (op het noordelijk halfrond)?
In het midden van beide jaarhelften vierden de Oude Germanen traditiegetrouw een groot feest. Ze noemden midzomer ‘Litha’, en het Lithafeest werd gehouden rond het solstitium (letterlijk: zonnestilstand), ook wel de zonnewende genoemd, wanneer de hemelse boogbaan van de zon Helios jaarlijks het grootst is.
Midwinter noemden ze ‘Joel’, en ook het Joelfeest werd gehouden rond de zonnewende of het solstitium, maar dan wanneer Helios’ hemelse boogbaan jaarlijks het kleinst is. Het hoogtepunt van het Joelfeest was altijd vanaf de laatste van drie langste nachten tot de daarop volgende wedergeboorte van het licht tijdens het moment van zonsopkomst.
In ons huidige, door Rome (het Vaticaan) opgelegde kalendersysteem vieren we deze Wedergeboorte van de Lichtbrenger tegenwoordig altijd op 25 december.
In de zuivere Maanjaarkalender van de Germaanse volkeren valt het Joelfeest altijd ergens in de zuivere maanmaand ‘Voor-Joel-Maan’ of in de daarop volgende zuivere maanmaand ‘Na-Joel-Maan’. In 2017 valt de jaarlijkse viering van de Wedergeboorte van de Lichtbrenger op 8 Voor-Joel-Maan.
Het Germaanse Paasfeest[4]
Net als Kerst is ook het Paasfeest van oorsprong een Germaans feest. Wordt tijdens het Midwinterfeest gevierd dat we weer voorbij het meest duistere deel van het jaar zijn geraakt, tijdens het Ostara-feest wordt gevierd dat de dagen weer langer zijn geworden dan de nachten. Anders geformuleerd, het licht van de dag heeft de duisternis van de nacht weer ingehaald of gepasseerd. De naam Pasen, vroeger in onze taal aangeduid als ‘Paschen’, zou volgens de officiële versie afkomstig zijn van het hebreeuwse woord ‘Pesach’, maar dat is de wereld op zijn kop. In werkelijkheid komen beide benamingen van het Oudgermaanse aanduiding voor ‘passeren’. Het Ostara-feest, tegenwoordig Pasen genoemd, is dus niets anders dan het Passeerfeest. Daarom wordt het in het Engels ook Passover genoemd.
Wanneer we het jaar zien als een cirkel dan vormen de rechte oversteeklijnen tussen de beginpunten van ieder seizoen een kruis in die cirkel, zoals hier staat afgebeeld. Tegenover het begin van de winter vanaf (ongeveer) 21 december ligt dan het begin van de zomer vanaf (ongeveer) 21 juni. Deze twee punten worden zonnewenden genoemd (of solstitium in het Latijn), omdat de richting van krimpende of groeiende boogbaan van de Zon als Lichtbrenger daarin omdraait (na drie tussenliggende etmalen). Tegenover het begin van de lente vanaf (ongeveer) 21 maart ligt dan het begin van de herfst vanaf (ongeveer) 23 september. Deze twee punten worden nachteveningen genoemd (of aequinoctium in het Latijn), omdat daarin de nachtelijke duisternisperiode exact gelijk (of even) is aan de dagelijkse lichtperiode.
Pasen als het Passeerfeest valt volgens de Germaanse traditie altijd op de eerste zondag na de eerste volle maan, volgend op de lentenachtevening. In het jaar 2018 viel de lentenachtevening op dinsdag 20 maart. De eerstvolgende volle maan erna is op 31 maart. In 2018 valt Pasen dus op de eerste zondag na na die eerste volle lentemaan, de volle Rheda-maan: op 16 Rheda-maan ofte wel op 1 april 2018.
Het Germaanse verhaal van de Paashaas[5]
Zondag 16 april 2017
Het oeroude Germaanse verhaal van de Paashaas vertelt ons dat de godin Ostara een jong vogeltje wilde redden. Deze hulp kwam echter te laat. Daarop veranderde deze godin de vogel in een bijzondere haas, die echter in staat bleef om eieren te leggen, maar dan alleen op die ene dag per jaar waarop Ostara wordt vereerd.
Het feit dat wij het Paasfeest nog altijd vieren met de Paashaas en Paaseieren bewijst overduidelijk de Germaanse oorsprong van dit oeroude feest. In mijn vorige artikel heb ik dit overigens ook al duidelijk gemaakt, waarin aangetoond is dat Pasen het oeroude Passeerfeest is. Dat Jezus op de “Goede” Vrijdag voor Pasen zou zijn gestorven en vandaag, op de Feestdag van Ostara, weer zou zijn opgestaan is een schandelijke Roomse vervalsing, bedoeld om onwetenden onwetend te houden.
In het Duits wordt de dag van vandaag nog altijd Ostern genoemd, en in het Engels Easter. Echter, in beide talen wordt ook nog altijd geprobeerd om mensen wijs te maken dat dit met de het oosten te maken zou hebben (Osten in het Duits en East in het Engels), maar dat is absolute onzin. Beide namen hebben namelijk alles te maken de Germaanse godin genaamd Ostara of Eostre. Tegenwoordig noemen we deze godin Venus.
In het Engelstalige e-boek Celestial Dynamics[6] (Celestijnse Dynamiek) beschrijf ik hoe dit hemellichaam, … voordat ze in haar huidige stabiele baan terecht is gekomen, als een losgeslagen komeet door ons zonnestelsel vloog, als een (vrije) vogel. Eénmaal in haar huidige baan veranderde ze in een rondjes rennende haas. Zo vertelt ons het Germaanse verhaal van de Paashaas met de (gekleurde) eieren die we van de Paashaas krijgen, de vruchtbare emanaties die ze vandaag over ons uitstort.
De Germaanse godin Ostara werd door de Babyloniërs aangeduid als Ishtar en door de Phoeniciërs (‘Feniciërs’) als Astarte. In de uitspraak van deze drie oeroude benamingen vinden we ‘star’, wat zowel Engels als Duits is voor ‘ster’. In fonetisch Grieks is dit ‘astéri’, met dus ‘ster’ in het midden. In onze taal noemen we het kijken naar de sterren ook wel ‘staren’. En de mooiste star om naar te star-en is natuurlijk Venus, het helderste sterrenlichtje!
De Oude Grieken noemden dit wonderschone lichtje aan de nachtelijke hemel Aphrodite. In het Latijn is dit verbasterd tot Aphrillis. De naam van de Romeinse maand waarin veruit de meeste vieringen van de Feestdag van Ostara vallen is daar weer een verbastering van, namelijk Aprilis, waar in onze taal ‘april’ van is gemaakt. April betekent dus ‘de maand van Venus’. En de dag van Venus, die net als dit jaar (2017) meestal valt in deze maand van Venus, dat vieren we vandaag: de Feestdag van Ostara, de dag waarop de legendarische Paashaas ons overlaadt met de vruchtbare emanaties van het voorjaar! Nog steeds niet overtuigd? Kijk dan maar eens naar het achtste Zegel van de Tzolkin-kalender van de Maya, die Lamat werd genoemd in het Yucateeks, wat zowel konijn als de ster Venus betekent.
Noten
[1] Uit: Germaanse Maanjaarkalender, 23 december 2017
[2] Wholly Science, een door mij geïnitieerde samensmelting van wetenschap en spiritualiteit…
[3] Uit: Pateo-nieuwsbrief 178
[4] Uit: Pasen is het Passeerfeest, 14 april 2017
[5] Uit: Het Germaanse verhaal van de Paashaas, 16 april 2017
[6] Book 041
[7] Bron: paashaas 1907
