Tanny Brons
Wijsheidsweb, 25 september 2022
Scherp contrast
roze en blauwe primula’s
die geuren naar de lente
een interview voor de radio
orchideeën van je baas
gekregen van een vrijgesproken
verkrachter voor de ‘warme hulp’
wat een dag
geen enkele zekerheid biedt het
leven, door één idioot
alles loopt door elkaar, onrust
de dwaasheid ten top
schooiers die orchideeën sturen
maar níet aan hun slachtoffer
rozenblaadjes die binnen hun
gedroogde geur verspreiden
tegen de stank van een dode muis
vergezeld van mijn emoties,
ook verdroogd, níet geurend,
intens als blauwe primula’s
maar wel heel diep van binnen
Geestige man
toen we een vrouwelijke man zagen
met een Yorkshire terriër
en een figuurzaag
toen zei mijn metgezel
ach! Hij gaat een hokje bouwen
een heel klein hokje
met een gaatje erin
een soort nestkastje, voor hondjes
Aquarel
het water vervoert
mijn pigment
mijn tranen spoelen mee
met het water onder de lucht
ik schilder voor twee
zet mijn vormen in met vuur
Lief, liever, liefst
in elkaars armen, heel dichtbij elkaar
ieders adem steeds gewaar
je hand die mijn contouren volgt
mijn ogen, zachtjes langs mijn mond
teder, stil, soms een kleine zucht
liefste bij jou kreeg ik mijn diepste gevoel terug
Bij een schilderij
hoog de contouren
van de stad om je heen
licht iedere morgen
de wind voert je mee
als met zachte hand
strijkt het licht
langs de stad,
betast de huizen, de gevels het dak
schept de sfeer van je hart
maakt wat licht was weer donker,
maakt het donkere licht
verlicht de nacht, maakt het morgen
beroert je lichaam, geeft zicht
je gedachten verkleuren
het licht geeft je glans
laat binnen het licht
iedere morgen zijn kans
France demi-jour
een zoele avond
een zacht blaffende hond
alleen geluid van krekels
onze gedempte stap
we kijken de hemel rond
sterren, zacht ritselende blaren
de geur van zomer
donker silhouet
van goud overgoten heuvels
nu in lila ingebed
terug in het donker
alles gedempt tot het grijst
nog kleine nuances
een boom die ruist
