Chrisje Ronde, tekst en alle beeldende kunstwerken
Het Verloren Paradijs wordt gezien als de volmaakte Oertoestand die ooit heeft bestaan. Een plaats waar vrede, licht en schoonheid heersen.
De vallei staat symbool voor inwendige kracht van verlangen naar harmonie
De naam “Verloren Paradijs” is voortgekomen uit het vaak heersende gevoel van verlies van natuur en cultuur.
En de term “Verloren paradijs” komt ook in de huidige crisis weer naar voren.
Wanneer ik dit schrijf is het januari 2021.
Door het coronagebeuren is er gelukkig weer meer aandacht voor de ecologie en klimaat.
Er verschijnen nu boeken van de Franse filosoof Bruno Latour zoals ‘Het Parlement van de dingen’.
Met Latours boeken ben ik blij omdat in zijn denken “Gaia” centraal staat.
Moeder Aarde van waaruit ik denk, schilder en enkele beelden heb gecreëerd.
Het sluit helemaal aan bij het Wijsheidsweb waar ik met plezier mijn bijdragen aan geef.
In 2005 was ik ook intensief bezig met aandacht voor de aarde en heb ik Toscaanse valleien geschilderd. Ook omdat Italië een belangrijke inspiratiebron voor mij is en blijft.
In 2008 vormde ik mijn Gaia beeld in mijn atelier “Ad fontes” te ’s-Hertogenbosch. Dat is daarna gegoten door een bevriend beeldhouwer in brons en in hars.
De landschappen in Italië waren inspirerend en daar zijn een aantal valleien uit voortgekomen.
Het was een feest om met zoveel eenvoud toch een sfeer te kunnen schilderen.
Valleien in daglicht, maar vooral de vallei in maanlicht.
Op 13 juli 2020 heb ik daar al over geschreven bij mijn drieluik “Valleien”
Daarom is het Wijsheidsweb met de natuurelementen, windstreken, dierenwijsheid en verhalen een rustpunt voor een hoopvol toekomst.
Met plezier teken ik nu fabeldiertjes en is het tekenen met potlood en pen een verademing na 30 jaar schilderen met olieverf.
“Gaia”, godin van de Aarde
Dit beeld heb ik intuïtief gemaakt, evenals de valleien en de kiezelstenen die ik in 2005 beschilderde.
Steen der wijzen
Het is de rode draad in al mijn werk en ik blijf proberen om vanuit de vijf elementen op een nieuwe manier aandacht te vragen voor de relatie tussen mens en natuur, en de natuur in de mens.
Zelfs via het beschilderen van stenen, gevonden in de natuur.
Met aandacht weer gewoon vooraan beginnen zodat we goede voorouders kunnen zijn.
