Susanne van Lent
Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN, 31 augustus 2018
Mieke, onze directeur vertelde tijdens de jaaropening in de collegezaal dat ze zichzelf een prettiger mens vond in de vakantie. Ik vond het een openhartige en grappige reflectie en herkende maar al te goed wat ze bedoelde.
Het onbezorgde, losse gevoel in de vakantie is me dierbaar en door haar opmerking werd ik me ervan bewust dat dit gevoel zo licht als het is plots kan verdwijnen.
Deze week heb ik lastige klussen te klaren. Iemand een onvoldoende geven wetende dat een bindend negatief studieadvies volgt; een begeleidingsproject dat op het punt staat afgerond te worden verlengen waardoor een student een half jaar zal vertragen én in een werkgroep uitleggen waarom ik stop.
Bij het nemen van deze beslissingen voel ik dat het dichtbij mij zelf komt. Als ik nee zeg als professional, doet dat ook wat met mij als mens.
Terwijl ik dit overdenk zwem ik in de nazomerzon mijn baantjes in het Goffertbad. Nu kan het nog. Over twee weken is het bad gesloten tot de volgende zomer. In een nagenoeg rimpelloos bad besef ik dat ik zo graag prettig gevonden wil worden. Ik zet nog eens extra hard af en kom tot de conclusie dat mijn prettig zijn niet altijd samenvalt met mijn professionele beslissingen. Mijn tenen zijn koud en de zon verdwijnt achter de wolken.
Deze ontnuchterende constatering helpt me. Het doet me denken aan de student waarmee ik gisteravond een moeilijk gesprek voerde en me in zijn weggaan terloops zei:
“Ik neem het jou verder ook niet kwalijk hoor”.
Ik lachte minzaam.
Dat kan dus: een prettig mens neemt onprettige beslissingen.
