Susanne van Lent
Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN, 13 september 2018
“Zeg mij nou maar gewoon wat ik moet doen.”
Ik keek in de ogen van een man die anderhalf uur geleden voor zijn eerste ‘les’ het lokaal in was gelopen. Samen met ongeveer 25 anderen hadden ze hun eerste inhoudelijke bijeenkomst als deeltijdstudent op de HAN Pabo.
Mijn les was prima verlopen. Het verhaal was goed opgebouwd, er was afwisseling in luisteren en delen, er ontstonden een paar mooie momenten van discussie en gesprek en omdat ik de eerste keer deze les gaf was ik ook dik tevreden over mijn tijdsplanning. Eén minuut voor tijd waren de vragen gesteld, afspraken gemaakt en we waren klaar.
En toen hoorde ik dus: “Zeg nou maar gewoon wat ik moet doen”.
Ik was verbaasd over wat er in mij gebeurde. Ik kon hem gewoon in zijn ogen kijken; ik werd niet van binnen omver geblazen; ik ging niet stotterend herhalen en me in bochten wringen om nog eens te zeggen wat de bedoeling was, ik lachte het niet weg. Ik kon blijven staan, het oogcontact beantwoorden, iets zeggen en het daarbij laten.
Even voelde het alsof ik zweefde.
Een dag later kreeg ik via een vertelling van Geert Kelchtermans, hoogleraar Onderwijskunde in Leuven, die zich bezighoudt met de professionaliteit van de leraar, de verklaring van mijn euforische gevoel.
In een filmpje vertelt hij over het leraarschap. Hij heeft het over vijf elementen, waarbij hij het element kwetsbaarheid de meeste woorden geeft.
Als leraar moet je voortdurend keuzes maken, oordelen en handelen volgens Kelchtermans. Je hebt als leraar niet het comfort om te zeggen:
“En zo is het en daarmee basta.”
Volgens hem gaat het er om die kwetsbaarheid te koesteren omdat hierin juist ook het mooie, de verrassingen kunnen ontstaan.
In de ogen van de student zag ik mijn eigen kwetsbaarheid weerspiegeld.
- (2018, 16 maart). Koester de kwetsbaarheid in je professionaliteit. Geraadpleegd op 13 september 2018 van https://www.youtube.com/watch?v=8zPbHDLw8pY
