Susanne van Lent
Uit: Pabode, intern blad van de Pabo-opleiding HAN, 19 december 2019
Drie wijzen uit het Oosten gingen op zoek naar het kind dat net geboren was. Ook al kenden ze elkaar amper, was het onduidelijk hoe lang hun tocht zou duren en wat hen onderweg zou kunnen overkomen. Ze volgden hiervoor een ster, fonkelend aan de hemel, die hen de weg wees.
Als ik me probeer in te leven in hoe dat zou zijn realiseer ik me dat dat niet niks was.
Ik vind het nogal wat om samen met mensen die ik niet ken op reis te gaan. Samen op een studiereis gaan, is voor mij al een behoorlijk avontuur. Laat staan dat ik een soort van survivaltocht onderneem met voor mij vreemde mensen.
De ‘academievorming’ is op volle toeren. Collega’s die ons verlaten of een andere functie krijgen binnen de HAN zijn aan de orde van de dag. Het voelt, zo net voor de kerst, een beetje stuurloos. Ik neig ernaar om maar vooral goed te zorgen voor mijn eigen eilandje, met de studenten die ik onder mijn hoede heb en de collega’s die ik ken.
Tegelijkertijd ben ik – en ja dat meen ik – dolenthousiast over het concept van de academievorming. Hoe mooi zou het kunnen worden als wij van elkaar kunnen leren als grote groep collega’s en dat wij hierdoor onze onderwijskwaliteit kunnen versterken. Wellicht zelfs onze visie kunnen uitdiepen over wat wij als goed onderwijs zien.
Ondertussen is het bijna de kortste dag en mag ik van mezelf nog even navelstaren.
Ik wens mezelf en ons toe dat ik in het nieuwe jaar mijn blik kan oprichten en de ster durf te volgen.
[1]Bron: de-ster-van-bethlehem
