Sieth Delhaas
Wat wens ik eigenlijk
na deze dagen van inhouden
van uitbarsten
van opnieuw landenwijd geweld
het doden ― rücksichtslos ―
het branden van balkons en daken
van huizen zo hoog die wij
in onze 2e wereldoorlog nog niet hadden
De winkelier zwevend aan een balkon
balkons waar al het vuil vanaf kan glijden
de dravende overlevenden naar
de uitgegraven schuilholen
het geboren worden van baby’s
alsof er geen anticonceptie
is uitgevonden. Wie
durft nog een kind?
Ik kan het voelen omdat
ik klein in mijn pyjama
tussen alarmgejank ― tel niet de uren ―
daar zat in een vochtig stinkende
schuilkelder
huilende ouderen
wat je nooit zag
Op het laatst kozen mijn ouders
voor zitten onder onze eigen trap
Altijd, zei men, de veiligste plek
Eeuwigheid zei me toen niks
Ik boorde mijn hoofd in
mijn moeders buik.
Tot ze weer opstegen naar ergens
aan de overkant van de Noordzee
[1] Bron: Residential building, destroyed by Russian bombardment in the morning of 9 March 2022, on Pershotravneva (Pervomayskaya) Street 2, Izium city (Kharkiv region of Ukraine), approximately 50 people were killed – photo Kharkiv Regional State Administration
