Marianne H.B. van Halewijn
Schalkhaar, 28 oktober 2020
Naar hogere dimensie
De dagen korten, drukken neer
en zonlicht tekent lage sporen
schaduwen van eens, weleer
het innerlijk wil zich ontplooien
voluit groeien liefst oneindig ver
voorbij de tijd naar nieuwe ruimte
het lichaam stribbelt tegen, zoekt
bekende wegen met zekerheid
houvast aan wat immer veilig was
maar niet meer
schemering biedt grijze vormen die
zich als een warme mantel vouwen
bescherming tegen onbezonnen haast
de wereld is wel buitensporig groot
geworden, toch koersen zielen
min of meer bewust naar hun doel
een mulle weg
langzaam onderweg in Avondland
met poorten die zich openen naar
naar een lichtend, nieuw Morgenland.
