Marianne H.B. van Halewijn
Hoeve Wetermans ― Olst, juli 2020
Mogen
Naast alles wat ik wil en moet
laat mij luidop mogen huilen
omdat ik pijn heb of verdriet
laat mij mogen zingen, vrijuit fluiten
giechelen en heel hard lachen omdat
de zon schijnt en ik vrolijk ben
Als ik pauzeer van onderweg zijn,
laat mij mogen zuchten gewoon omdat
ik moe ben maar ook bang ben voor
verkeerde keuze en geen weg terug
laat me soms ook boos mogen zijn
en schreeuwen van oneerlijkheid
Naast het werk en alles wat ik doe voor
betering en medemenselijkheid
laat mij de volwassen jas even
aan de kapstok hangen en veilig
onbevreesd tijdloos mogen zijn
laat me zonder ‘moeten’ leven
laat mij af en toe ook weer even
zorgeloos zomaar kind zijn en
hulp mogen vragen omdat
ik het alleen niet kan.
