Chrisje Ronde
Wijsheidsweb, 24 januari 2020
Met dit clowntje heb ik begin jaren 60 – toen ik nog op de middelbare school zat – een eerste prijs van de Caran d’Ache wedstrijd gewonnen die toen in de Ryam schoolagenda stond.
Lang geleden en bijna vergeten, maar nu komt het toch terug, omdat ik denk dat deze tekening mijn oorspronkelijkheid laat zien.
Ik wist niet eens wat kunst inhield en was me niet van bewust wat ik maakte.
Dit clowntje is spontaan in me opgekomen en het is een weerspiegeling van mijn leefwereld in die tijd.
Het naïeve heb ik altijd vastgehouden, maar ook ontwikkelt in de loop der jaren.
Een clown maakt mensen aan het lachen, een grappenmaker, maar wordt ook vaak als domme August beschreven.
Maar ik denk vooral aan zichtbare verwondering over het bestaan.
Later heb ik enkele Pierrots geschilderd, die trieste stilte verbeelden.
Melancholie is ook wel een goed woord wat erbij hoort, wél gezonde melancholie die doet terugdenken aan de kindertijd en creativiteit teweeg brengt.
Dat weerspiegelt het clowntje en daar ben ik er zelf weer verwonderd over.
