Marianne H.B. van Halewijn
2020
Eeuwig Heimwee
Hoopvol het licht van zonsopgang en ook
veelbelovend de gloed van avondrood, maar
alle dagen vruchteloos blijft mijn pogen om
te lopen langs de welving van de regenboog en
het grenzeloze blauw van de hemel te bereiken
mijn echte Thuis
iedere dag schrijnt het pijnlijk verlangen en
wezenlijk leeg tasten mijn handen vergeefs,
mijn broze huid kent vaag het ver verleden
en diep, heel diep van binnen kleeft nog immer
een ongebroken stukje van het groots heelal
mijn echte Thuis
mijn werkend leven gooit onbedachtzaam
de ramen naar het grootse doorzicht dicht
toch blijft de zoektocht nooit geheel vergeten,
alle nachten lokken ongrijpbare beelden en
dwaalt in het duister mijn zware zucht naar
mijn echte Thuis
